Losy Ił-a 114 to odbicie czasów, w których powstawał. Plany jego budowy powstały w drugiej połowie lat 80., gdy nikt jeszcze na poważnie nie myślał o rozpadzie ZSRR. Kiedy wzbił się po raz pierwszy w powietrze w 1990 roku, sytuacja była już radykalnie inna. W bloku wschodnim rozpoczął się proces przemian politycznych, zaś sam Związek Radziecki trząsł się w posadach. Ostatecznie produkcja w zakładach w Rosji się nie zaczęła (powstały jedynie prototypy), zaś fabryka w Uzbekistanie przez dwie dekady zbudowała zaledwie 15 sztuk tego turbośmigłowca, ostatni w 2012 roku.
Po latach pomysł budowania samolotów odżył, w 2016 roku prezydent Władimir Putin zapowiedział, że Federacja Rosyjska wesprze wznowienie produkcji Iłów-114. Pomimo poparcia na szczytach rosyjskich władz, budowa prototypu i data pierwszego lotu są stale odsuwane w czasie.
Tymczasem niedawno władze regionalne Jakucji poinformowały, że analizują możliwość pozyskania Iłów 114-300 jako następców wykorzystywanej obecnie floty Antonowów 24. W perspektywie najbliższej dekady potrzeby oszacowane zostały na 23 samoloty, które najprawdopodobniej miałyby trafić do Polar Airlines.
Trudno dziś jednoznacznie ocenić ocenić na ile realne jest, że program zakończy się sereyjną produkcją zmodyfikowanej wersji Iłów 114 i ich dostawami do klientów. Stale zmieniany harmonogram działań i wiele niejasności wokół projektu nie dają bowiem realnej szansy oceny postepów prowadzonych prac.
