Niektóre rosyjskie programy lotnicze są jak bumerangi. Odrzucone daleko w niebyt lotniczej historii, powracają po latach, jako metoda na odrodzenie, lub wsparcie przetrwania krajowego przemysłu. Tak właśnie prezentują się losy Ił-a 96.
Był on kontynuacją Ił-a 86 i zarazem jego skróconą wersją. Za sprawą zwiększonego zasięgu miał walczyć o rynek samolotów dalekodystansowych. W przeciwieństwie do starszych konstrukcji z ZSRR został przystosowany do obsługi przez dwuosobową załogę. Rozwój odrzutowca zbiegł się w czasie z rozpadem Związku Radzieckiego, pierwszy lot odbył się w 1988 roku, zaś proces certyfikacji ukończono cztery lata później. Pierwsza wersją, która trafiła do eksploatacji był Ił-96-300.
Pomimo szeregu działań, Iluszyny 96 nie zyskały popularności. Powstało ich niespełna 30 sztuk, a kluczowym użytkownikiem pozostają władze Federacji Rosyjskiej. Przez kolejne lata od (początku lat 90. XX wieku) powstawały jedynie pojedyncze egzemplarze, tym bardziej za zdumiewający należy uznać, pomysł powrotu do produkcji statków powietrznych tego typu.
Tymczasem niedawno, VASO czyli Zakłady Lotnicze w Wornoneżu, należące do państwowego koncernu United Aircraft Corporation, ogłosiły, że w fabryce zakończył się montaż pierwszego kadłuba nowej wersji pasażerskiej - 400M.
Pierwszy lot statku samolotu nowego typu ma odbyć się w 2021 roku.
Zgodnie z założeniami. konstrukcja będzie napędzana czterema silnikami Aviadvigatel PS-90A1. Ił 96-400M, dłuższy o niecałe 10 metrów od wersji -300, ma zabierać na pokład do 400 pasażerów. Władze Rosji, wspierające projekt finansowo, chcą aby realizacja tego projektu, obejmująca wyprodukowanie 6 egzemplarzy przyczyniła się do zachowania kompetencji rodzimego przemysłu lotniczego.
Pomysł ten wydaje się jednak się pozostawać w sprzeczności z obowiązującymi w sektorze lotniczym trendami. Samoloty czterosilnikowe zostały uznane za wiodących producentów za cechujące się niską efektywnością kosztową w porównaniu ze statkami wyposażonymi w dwa silniki. Co więcej, Ił-96 to również konstrukcja sprzed 30 lat, trudno uznać, by pozwoliła ona na rosyjskiemu przemysłowi na rozwój i budowanie przewagi konkurencyjnej.
